Piyexmer Gayb Zun ni nê?
Piexmer Gayb Zun ni nê? (Peygamber Gaybı Bilir mi?)
Meslê Ğeyb, ın wuextıg ma hê tedıd, en zahf ın wuêxt mad, miyun dunyê bısılmununıd, yê (ğeyb) ser xewêr züirkêr vêjyên o ına mesla zahf zıer duna dejnayiş. In xewêrıg pê zunayiş o pê tarafgirig vêjyên ıni, rêrê yeşê yow cem’atıd bêni pil, cem’atız xuıwa kên pil o yin xuwa bên hıetan dıehwê ilahti, rêrêz bie hişar yin suırıknên miyun çalê şirk.
Ina çalê şirkıd, otiri şıêyx ow mallêw ow dewrêş ow efêndiy estig yin ra tikiyê yin pıerren, tikiyêyinız cennet muejnên feqiyun xuı! Heqiqatıd e’wuldiy, ın şıêyx ow mallê wo dewrêş, ına fieğl ser nibizız, pênira yinız, feqiyun xuıra têpya nimênd o yinız va qê raştaji ma êşkêni bıper. o ınê ser raştaji biy qeneatkar.
Sebêba ıewuldiyê ına qanaat ınun; Piyexmêr ow Ğêyb ser zunayê ınun, tıvêr Qur’unra yenu. Ayranê yin hê ın wazyetıd.
Bısılmunê,ma zunig; “Kıera niquên ğêyba (34/53)”. yin miyun ına dayrê imunıd, huıdıdog vuehy kerdu bêllı, miyun aya huıdıd, nass’u muhkemu dım şin, o imun xuı inê sera *wuraznên (tırki*: bina ederler). Aqıl xuız inê sera şuığılnên.
“Ierd o Iezmunıd bie Humê ço ğeyb nizun” (5/116);
“Çikog tı yı ser wahar yow ilim niyse, ay çik dım meşu. Çım çıra, çim, guêş o qelb, inêra benu mes’ul”.(17/36)
ın ayêt ow zê ın ayetunıg ma mereq ser koti yin dım, ınê muejneni mayig, Ğeyb ser hudıd ilım ma zahf niyuw.
Ew ilmıg tıvêr Qur’un‘raw, muıheqeq fitnê şetun tedı estu, (şêtun xuıra çik kerdu miyun yi). In qêdı duşıncog dahanê zahf riwayetunra vêjyenu mêdun ıni, çikog çoyi en zahf ben şirk, owo. O, şirk yinıd, en zahf ın duşıncı têsir kerdu.
Piyexmêr ca verdê, vêr wahar ın qenaat hetıd; şıêyx ow mallêw ow dewrêş ow efêndiy yini, têna xêvêri ğêyb niy, piyore ilım zuni. yin destra çik nixêlisyenu.
Piyexmêr ser ma bun qeneat muşrıgunse, muşrig; ow piyexmêr mawıg isunuw, ınê qawuıl nikêni. Yin het piyexmer gera isun niyub. Zafira vera isuntiyê piyexmêr ser vındêni. Akıl yinıd piyexmer, sêni nun o avk wuenu, çarşi wo pazarıd gêrenu? Akıl ınêra nibırneni. Zafiz vera ınê vındêni. Piyexmêr ser ın qeneat muşrıgunız, Qur’un xewer dunı ma .Dê akıl xuı bı şuğulnê, yow bısılmunız ın qedıra çırrê akıl şuğuılnenu? (qêdê muşrıkun). Helbet nê.
Qur’un ına ınê nida muşrıgun (vatê yin nike/zê yin nike). Inêraz yin vera vera Qur’un vındêni. Sêni piyexmer, nun o avk wuenu, çarşi wo pazarıd gêrenu? Raştaz en zahf vera ına xusısıd vındêrt.
Inêraz vuet,wuaştış muşrıgun çıqqas şı ziyêdya. Vatêni; “Mar ıezmunra yow meleg biyar wuar, yaz wa yow sarayê tıwa zêrin wa bıbu, yazzi mar, ın derıra yow ruı bıwışn…” Tı bun piyorê ın vuaştiş yinrazi tı ınê vinênig, yin hıeqiqatıd piyexmêrra yoq muczı wuaştêni. (Çikog isun hıukım pıra ni rasnenu, yin ayê vuaştêni piyexmêrra.)
Muşrig wuaştenig; Piyexmêr wa nun o awk niwer, wa yow melegıb. Bin ınêd, ın çiy estıg, owız “Wa çow nieşkeru karê piyexmêr bıkeru. (çow nişk zê yi bıkeru.)”
Çımçıra mexsêd yin; Dinra duir vındêri.
Hıeqiqatıd; yin wuazênig piyexmer wa ğêyb bızun.
Ina hıeqiqat ser, yow ruej yow muşrıg yen cêy piyexmêr o piyexmêrra vunıg “Devê mı biyawa vin. Eg tı raştaz piyexmêrse, tı zuni, devê mı ha çada?” Labelê piyexmêr tawê nivatıb, yow sahabı şı bêntıra o grunê muşrig pist xuı destra, “muşrigra va; biê biê.. Ayê wuı (piyexmer) nizun. Ez zuna devê tı ha çada. In qêdıra muşrig guret uzara berd duir. Yow riwayetıd vunig, ew sahabı yow dı hıew kufırız kerd ay muşrigir.” Şıma slavuı kên? In muşrıg, how piyexmêrtiyê piyexmêr, pêy ğêyb gêren bımuısu. Sahabı, otiri yeqinıgu piyexmer ğêybra tawê nizunu, sênig gırunê yı tepşen o ujara finenu düir.
Eg piyexmer ğêyb bızunênse, texmin şımara verdêni ın eshabı ın qêdıra qısê bıker o ay muşrig ujara ber düir? Fêqêt kariş nibenu.
Fêrq piyexmêr Qur’un ın ınow…
Inag umyawa piyexmêr ser, eg bumiyên tujar din ın wêxt ma serse, texminun şımara yin nız zê piyexmêr kıerdê ni nê? Ez texmin nikena. Yin helbet yow dı nuştı nıstênow o yin şawutên. Pekala, sıxinti ha çada?
Sıxınti; cahiliyat piyexmêr sêni şunasnena ha ınêda. In qêdı şunasnayiş piyexmêr ma, sirayet kena şınasnayiş sêrokê mazi. O ınê serazi sirayet kena şunasnayiş isuntiyê maz. êr ruej eg şıêyx ow efêndiy perênse temêl ınêd, ınqêdıra yow tasawurêkow xırab estu.
Buwnê, Qur’un ınêser vun se mara;
O hênê;
In ayetunra ma vinênıg “İlım Piyexmêr Qur’unraw o ın ilm yıwa pê piyexmer ğêybız nizuno.“
Eg Wuazyêt piyexmêr ınowo se, sêni benug ay şiyêx o derwuiş, ina piyorê çiy zuni o ğêyb ser her çiy wuni….
Bierê ma ınewız quıçun Qur’un’ra viêj tıver o vizyêrra hıetan êr ma bun wuext bısılmunti.
Gayb konusu günümüz İslam dünyasında en çok dezenformasyona uğrayan sancılı bir alandır.Bu yanlı ve kasıtlı enformasyon, kimi zaman bir zümrenin/cemaatin sokaklarında büyümüş, ilahlık taslamalarına kadar mensuplarını götürmüş, kimi zamanda farkında olmadan aynı şirk çukuruna süreklenmelerine sebep olmuştur.
Bu şirk çukurunda ; uçan, cenneti müritlerine gösteren, peygamberle buluşmalar tertipleyen, şeyhler, dervişler, imamlar, hocalar ve efendiler türemiştir. Hoş gerçi bu şeyhler, dervişler, imamlar, hocalar ve efendiler ilk zamanlar kendileri bunu söylemeseler/ yapmasalar da, müritlerinin gazıyla uçar olduklarını zamanla kabullenir hale gelmişlerdir.
Bu inanç tasavurunun ana sebeplerinden birincisi; “Bu zümlerin Kuran dışı Peygamber tasavurlarından ve de aynı zamanda gaybi bilgi dayanaklarının, Kuran dışı oluşundan” kaynaklanmaktadır.
Gaybi konularla ilgili olarak; “gayba taş atmama” (34/53) bilinci içinde, vahyin hudutlarını çizdiği muhkem nasslar dairesi içinde iman etmeli ve düşünmeliyiz.
“Göklerde ve yerde Allah’tan başka kimse gaybı bilmez” (5/116);
“Hakkında ilmin olmayan bir şeyin ardınca gitme. Çünkü kulak, göz ve kalp bunlardan sorumludur.” (17/36)
gibi ayetler fıtri bir merakla yöneldiğimiz gaybi alanla ilgili sınırlılığımızı da ifade etmektedirler.
Vahiy dışı her düşüncenin içerisinde şeytanın müdahalesi mevcuttur. Daha çok rivayet kültürüne dayanan bu tasavvur şekli, şirke götüren en etkili yol olmuştur.
Dolayısıyla bırakın Peygamberi; kendi şeyhlerinin, dervişlerinin, imamlarının, hocalarının ve efendilerinin bilmekdikleri hiç bir gayb alanı kalmamıştır.
Müşriklerin Peygamber anlayışına şöyle bir göz attığımızda,müşriklerin, Efendimizin insan olmasını kabullenemediklerini görürüz. Bu durumu ciddi itiraz konusu ederler. Onların tasavvurundaki peygamber; nasıl olur da yiyip-içebilir, çarşı ve pazarlarda gezebilir.. Bize müşriklerin bu düşüncelerini Kuran haber verir. Buna itiraz edebilecek bir müslüman düşünülebilir mi? Elbetteki hayır.
İşte müşriklerin bu beklentisini vermeyen Kuran, onların bu itirazlarına sebep oluyor.Nasıl olur da bir peygamber ; çarşı pazar gezebiliyor ve insanlar gibi yiyip-içebiliyor? Bu konuda ciddi itirazlar geliştirirler.
Bunun yanısıra istekleri dallandıkça dallanıyor. Diyorlardı ki “bize gökten bir melek indir veya altından bir sarayın olsun veyahutta şu vadiden bir nehir çağlat…” Bütün bu isteklerine baktığımızda görürüz ki müşrikler peygamberden; olağan dışı bir şey yapmasını istiyorlardı.
Müşriklerin beklentileri; yemeyen içmeyen ve yere basmayan yani melek bir peygamberdir. Müşriklerin bu isteklerinin altında yatan temel neden; örnek alınamayacak bir peygamber istemeleridir. Bunun nedeni ise; dini yaşamak istememeleridir.
Aslında, cahiliyenin Peygamber tasavvuru; gaybı bilmesi gereken bir Peygamber tasavvurudur.
Bu düşünceyle günün birinde müşrikin birisi gelir ve peygambere “Devem kayboldu. Hadi peygambersen bunu bul da peygamber olduğuna inanayım” der. Efendimiz daha cevap vermeden, Ashabtan biri o müşrikin yakasından tutup….”-hadi gel ben sana söyliyeyim, onu O bilmez ben bilirim” deyip oradan uzaklaştırır.
Düşünebiliyormusunuz, bu kişi güya peygamberi gaybla sınıyor. Ashab bu hususta peygamberin gaybı bilmediğinden o kadar emindir ki, daha peygamber cevap vermeden o müşrikin perçeminden tutup onu oradan uzaklaştırır.
Velev ki Peygamber efendimiz gaybı bilmiş olsaydı, bu sahabeye müdahale etmezmiydi? Ama müdahale etmiyor..
İşte Kuran Peygamberi’nin farkı budur….
Aynı durumu günümüz din tacirleri yaşamış olsaydı acaba sonuç böyle mi olurdu? Hiç zannetmiyorum. Mutlaka bir takım muskalar yazıp gönderirlerdi.
Peki sıkıntı nerede?
Sıkıntı; Peygamber tasavvurumuzdaki bozukluktadır. Peygamber tasavvurumuzdaki bozukluk, aynı zamanda lider tasavvurumuza da ve dolayısıyla insan tasavvurumuza da yansıyor. Bu gün şeyhlerin, efendilerin uçmalarının temelinde de bu bozuk düşünce yapısı yatmaktadır.
Oysaki Kuran’a baktığımızda;
Ve yine;
ayetleri, Peygamberin bilgi kaynağının Kuran olduğunu ve buna bağlı olarak ta gaybı bilmediğini açıkça ifade etmektedir. Peygamberin gaybı bilme gibi bir misyonunun olmadığını, sadce inanan bir kavim için bir uyarıcı ve müjdeleyici olduğunu açıkça beyan etmektedir.
Hal böyle iken; şeyhlerin, dervişlerin, imamların, hocaların ve efendilerin gayb hususunda hoyratça atıp tutmaları niye…..
Kuran sokaklarından çıkıp İslam tarihine şöyle bir göz atalım..
Leave a comment